Translate

Saturday, December 29, 2012

Ο Χωριάτικος φούρνος - ετοιμασία (βήμα-βήμα)

Έχω γράψει αναλυτικότατα περί της ετοιμασίας του χωριάτικου φούρνου. Πως τον ανάβουμε, πότε είναι έτοιμος, πως ψήνουμε. Μια εικόνα όμως αξίζει όσο χίλιες λέξεις (λένε οι Κινέζοι. Σοφός λαός και αυτός, κάτι θα ξέρουν καλύτερα). Οπότε και φωτογραφίσαμε την διαδικασία εκεί στις αρχές του Φθνιπώρου, κάναμε ένα καλό μοντάζ για να μην σας κουράσω και ιδού μια επανέκδοση της διαδικασίας "βήμα-βήμα". 


Πρωταγωνιστούν, 
- ο χωριάτικος μας φούρνος, τίποτα φανταχτερό ή κειμήλιο των παπούδων... έκλεισε τα 4ο του χρόνια με μεγάλη επιτυχία και πάμπολλα πεντανόστιμα φουρνίσματα.
- ο αδελφός μου σε ρόλο ψήστη
- και η μανούλα σε ρόλο ζυμώτριας, πολύχρονης εμπειρίας και γενικά "πανταχού παρών"   


Έχουμε φροντίσει για τσαλιά, δηλαδή λεπτά ξυλαράκια όχι πιο χοντρά από το πάχος του δάκτυλου μας. Δηλαδή, από τα κλαδεμένα γεράνια,θαμνοειδή κτλ., τα λεπτά κλαράκια του πεύκου αλλά και τα τρίχινα κλαράκια με τις πευκοβελόνες, ιδανικό επίσης είναι το σχοίνο, η αμυγδαλιά, η βανίλια, η λεμονιά κ.ο.κ. Ξεχνάμε τα ξερά χόρτα ή και τις εφημερίδες γιατί κάνουν σκουπίδι και όχι κάρβουνο. Τον φούρνο τον θέλουμε για ψήσιμο όχι για χωματερή.Όλα τα τσαλιά εννοείται ότι θα πρέπει να έχουν ξεραθεί εντελώς. Βάζουμε στο εσωτερικό κέντρο του φούρνου λίγα τσαλιά και κανά δυο κουκουνάρια και ανάβουμε φωτιά.









Τροφοδοτούμε συνεχώς την φωτιά με τσαλιά-ξύλα έτσι ώστε η φλόγα σε κάποια σημεία να μην χωρά στον φούρνο αλλά να βγαίνει και λίγο από την πόρτα ή και το φουγάρο(μεγάλη προσοχή μην λαμπαδιάσουμε κιόλας). Δηλαδή, όταν ρίχνουμε ξύλα αρχικά κάνουμε μεγάλη φλόγα, περιμένουμε λίγο να "καταλαγιάσει", ξαναρίχνουμε, ξαναμεγαλώνει, μέχρι να γίνουν αρκετά κάρβουνα.Συνεχώς με ένα μακρύ κοντάρι γυροφέρνουμε τα αναμμένα ξύλα, τα στρώνουμε περιφερειακά μέσα στον φούρνο, έτσι ώστε η φωτιά να αγκαλιάζει τα τοιχώματα.



Από τα κάρβουνα τα οποία δημιουργούνται "τρίβουμε" με το κοντάρι στον πάτο του φούρνου γιατί και αυτός πρέπει να καεί βεβαίως, αφήνουμε μερικά εκεί και τα υπόλοιπα τα προσθέτουμε στο καρβουνιασμένο πέταλο που έχουμε δημιουργήσει στα τοιχώματα. Το πέταλο κάρβουνου στα τοιχώματα (ανάλογα και με τον φούρνο) πρέπει να έχει περίπου ύψος 10 εκ και φάρδος 20 εκ. Ο φούρνος είναι έτοιμος όταν ασπρίσουν τα τοιχώματα εσωτερικά αλλά και το γείσο του ανοίγματος-πόρτας εξωτερικά. Αυτό θα γίνει εφ΄όσον η φωτιά θα είναι μεγάλη έτσι ώστε να βγαίνει και από το άνοιγμα και να το γλείφει το γείσο.

Προσοχή, δεν πρέπει να σβήσει η φωτιά, αλλά να τροφοδοτείται συνεχώς. Αρχικά θέλουμε πολύ φλόγα, στην συνέχεια που θα έχει αρκετό κάρβουνο, λιγότερη φλόγα "να κάτσει λίγο". τέλος σωστή διάταξη του κάρβουνου όπως ανέφερα παραπάνω.


 


Ψήσιμο:
Στρώνουμε πολύ καλά το κάρβουνο/στάχτη κολλητά στα τοιχώματα αλλά και μπροστά στο άνοιγμα εσωτερικά της πόρτας πάντα, να γίνει ένας κύκλος δηλαδή.









 

Ξεκουκουλώνουμε τα "γκαστρωμένα" ταψάκια μας που περιμένουν υπομονετικά για να ψηθούν και να μοσχοβολήσουν το σύμπαν....











 

Με την πυρρίφτα βάζουμε μέσα τα ταψιά, πρώτα κυκλικά στα τοιχώματα,μετά προς το κέντρο και τέλος μπροστά στην πόρτα βάζουμε τα κολόθια.

Βλέπετε τα κάρβουνα κατω κατω; Τα βγαζουμε απο τον φούρνο έτσι ώστε να μπουν μπροστά απο τα ταψιά και πίσω από το πορτάκι που θα κλείσει τον φούρνο. 










 


Ιδού η όψη πριν κλείσουμε το πορτάκι. Ασπρισμένα πυρότουβλα, ζυμάρια χωρίς τα ταψιά, και καρβουνιασμένη στάχτη μπροστά από αυτά.









 

Κλείνουμε το άνοιγμα/πόρτα με το καπάκι και το σφραγίζουμε με μια βρεγμένη καταμάγια για να μην βγαίνουν οι ατμοί.

Σε μια ώρα το ψωμάκι ή ψητό ή ή΄ή ή είναι έτοιμο.












 

Ανοίγουμε το καπάκι, βγάζουμε τα ταψιά με την πυρρίφτα, βγάζουμε τα ψωμιά από τα ταψιά έτσι καυτά όπως είναι και τα βάζουμε μέσα στην ξύλινη αλλά πλέον πλυμένη και στεγνή σκάφη.








  

Ωωωω! Οταν προχωρήσει η επιστήμη και βγάζει το λαπιτοπι και μυρωδιά, τωρα θα πετάγαμε όλοι στα ουράνια......











  

Τα βγάζουμε ένα ένα με την πυρίφτρα...














...και τα τοποθετούμε στην ξυλινα σκάφη. Αν δεν έχετε (προτίνω να παρετε) τότε σε μαγαλο ταψι του φούρνου.










  
Σκεπάζουμε την σκάφη με μια βαμβακερή πετσέτα κουζίνας και τα αφήνουμε να ιδρώσουν.
Αν περισσέψει ψωμί την επόμενη ημέρα (πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω) αφήστε το στην σκάφη σκεπασμένο με την πετσέτα, διατηρείται και για δέκα ημέρες, αλλά καλύτερα να διατηρηθεί σε σακούλα στο ψυγείο.

Ένα μόνο θα σας πω, την ώρα που γεύεστε την καυτή μπουκιά από το ψωμί την στιγμή που μόλις βγήκε από τον φούρνο, μαζί με μπόλικο -μην το λιγοψυχήσετε- βούτυρο, ονειρεύεστε τον παράδεισο!!!!! Μπορεί η όλη διαδικασία να σας φανεί γολγοθάς. Πιστέψτε με δεν είναι. Χρονοβόρα ναι, αλλά άμα πιάσεις το κολάι,το έκανες στο πιτς φιτίλι που λέει και η μαμά μου η Κωνσταντινιά. Άμα υπάρχει και βοήθεια ακόμη καλύτερα, μέχρι να βάλει ο ένας το ζυμάρι στα ταψιά, ο άλλος έχει ετοιμάσει τον φούρνο.

Αν δεν υπάρχει χωριάτικος φούρνος, μπορείτε να το ψήσετε στον ηλεκτρικό φούρνο στους 180 για μια ωρίτσα. Στον ηλεκτρικό χωρούν τρεις μακρόστενες φόρμες.

Εγκυκλοπαιδικά :

1.Τσαλιά = Μικρά ξερά κλαδάκια

2.Κολόθια = Τα μικρά ψωμάκια για τα παιδάκια, αλλά και γεμιστά κολόθια με ελιές, τυρί κτλ.

3.πυρρίφτα = ξύλινο φτυάρι (θα το βρείτε όπου πωλούν σκάφες, πλάστες, γουδιά κτλ)

4.Καταμάγια = Βρεγμένο κουρέλι με το οποίο καθάριζαν το δάπεδο του φούρνου για να είναι έτοιμο για την επόμενη φουρνιά.(Ομολογουμένως πεντακάθαρες οι Πόντιες νοικοκυρές, εγώ ξέφυγα λίγο!)
Συνήθως η καταμάγια ήταν το καθαρό βρεγμένο κουρέλι που σφράγιζε το καπάκι του φούρνου, και στη συνέχεια καθάριζε και το δάπεδο του. Λέμε (οι Πόντιοι νεότερης γενιάς ) "πως έγινες έτσι πάλι ρε γαμώτο; σαν καταμάγια"

No comments: