Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά ;

 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η ώρα κοντεύει 5 μ.μ. Σε δυο ωρίτσες θα είμαι στο σπιτάκι μου. Μόνη!
Σπάνια περίπτωση για χειμώνα, μοναδική θα έλεγα. Εγώ και τα ντουβάρια!
Ότι πρέπει για να αφιερώσω λίγες ώρες για πάρτη μου. Τέλεια! Αρχίζω να καταγράφω νοητά το πρόγραμμα.
Χμμμ τι χρειάζομαι ;

- Αφρόλουτρα, άλατα, κρέμες, ενυδατικές και ότι άλλη αηδία κυκλοφορεί για να καλυτερέψει αυτό που οδεύει με ταχύτητα φωτός στη μοίρα του. Τουτέστιν χαλάρωση και ρυτίδες. Ok για το πόδι της χήνας δεν μπορώ να κάνω κάτι (μακριά από μένα τα bodyline), αλλά τουλάχιστον θα μουλιάσω και μπορεί να κοιμηθώ κιόλας μέσα στο καυτό νερό. Μια βόλτα από τον Χόντο τσάκα τσάκα, 10 λεπτάκια το πολύ θέλω. Εκστασιασμένη από την απατηλή φαντασία μου συνεχίσω το σχεδιασμό των εγωιστικών μου απολαύσεων.

- Μια πλούσια σαλάτα να περιδρομιάσω μόνη μου! Σιγά μην χάσω ώρα από τον πολύτιμο για την πάρτη μου χρόνο για μαγείρεμα. Μια σαλάτα γίνεται στο πιτς φτίλι. Δεν θέλω πολλά πράγματα, απλά και ελαφριά. Μαρουλάκι, άνιθο και καπνιστό σωλομό μαρινάτο. Ωραία λοιπόν, κατεβαίνω Γλυφάδα (στον δρόμο μου είναι) μπαίνω στο γνωστό ΣουΜού και τα παίρνω. Ρόκα άγρια και πιπεράτη έχω σπίτι. Με τα χεράκια μου την μάζεψα προχθές από το νησί. Χαλάλι το δίωρο μέσα στα χωράφια, όρη και άγρια βουνά και υψίπεδα για χόρτα.

- Ένα καλό βιβλίο. Τό’χω και αυτό, προχθές το πήρα. «Άνεμοι Πολέμου» του Πρέσφιλντ. Εξιστορεί μυθιστοριογραφικά την ιστορία του Αλκιβιάδη και της εποχής του. Από το καλοκαίρι έλεγα να το πάρω που μόλις είχα τελειώσει μέσα σε τρία 24ωρα τις «Πύλες της Φωτιάς» του ιδίου, αλλά πότε να το διαβάσω; Αυτό ρουφιέται δεν διαβάζεται!

- Και ένα ποτάκι. Μαρτινάκι rosso με πάγο και μια φετούλα λεμόνι. Χαλαρή, φρέσκια και παρφουμαρισμένη στον καναπέ με μόνο φως το λιγοστό του πορτατίφ να απολαύσω το βιβλίο μου. Μη σου πω ότι θα ανάψω το τζάκι και θα διαβάσω αραχτή στην μπερζέρα μου. Χωρίς τεχνητό φως, μόνο της φλόγας που σιγοκαίει.

Η ώρα πήγε 6 μ.μ. Κλείνω πισί, κλειδώνω συρτάρια και χαιρετώ. Γεια σας, και χαρά σας και αέρα στα πανιά σας, εγώ την κάνω για σήμερα.

Ευτυχώς το λεωφορείο δεν άργησε. Το ομολογώ. Ανήκω στο ένα; δύο; δέκα τοις εκατό; του πληθυσμού που αυτοκίνητο έχουν και τιμόνι δεν πιάνουν. Θα το διευθετήσω και αυτό. Τούτο το καλοκαίρι θα πάω για δίπλωμα. Βέβαια κάθε χρόνο τα τελευταία δεκαπέντε το ίδιο λέω, αλλά που θα πάει ή θα μου κάτσει το schedule ή θα βαρεθεί το στεφάνι μου να κάνει τον ταξίτζη.

Δεν υπάρχει πιο βαρετή διαδρομή μέσα στο καταχείμωνο, σκοτάδι, να πορεύεσαι με το λεωφορείο στην παραλιακή. Το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού, σε φτιάχνει η θέα της θάλασσας, σε οξυγονώνει. Τον χειμώνα όμως είναι σκοτεινά, καταθλιπτικά, τρεις και ο κούκος στο όχημα και μια μπόχα υγρασίας και κλεισούρας που σου’ρχεται να ξεράσεις. Το τραμ είναι σαφέστερα καλύτερο αλλά περνά κάθε μισάωρο, μην πω 45λεπτο. Δεν είμαι για να χάνω χρόνο. Θέλω και τα δευτερόλεπτα για πάρτη μου.
Λίγο τα σκαμπανεβάσματα, λίγο τα ξεκίνα-σταμάτα γλάρωσα στο όχημα και παραλίγο να χάσω την στάση.
Περνώ απέναντι, ο δροσερός αέρας με ξυπνά και μπαίνω στον Χόντο. Πλάκα πλάκα, μια ωρίτσα την έφαγα. Να και ένα σαμπουάν, αυτό το αφρόλουτρο ή το άλλο; Να δω και το καινούργιο αρωματάκι που μου είπε η Νικολέτα, να ρίξω και μια ματιά στο cookshop στον υπόγειο, ευκαιρία είναι. Εξάλλου έχω χρόνο.

Ώρα για το ΣουΜού, απέναντι είναι. Για τα σαλατικά. Εντάξει, ας πάρω και το γάλα του καλού μου. Με την ευκαιρία δεν παίρνω και λίγα αλλαντικά που τα πεθύμησα; Μμμ και τυράκι. Άδειο είναι το ψυγείο μετά τις διακοπές. Λίγο εδώ, λίγο εκεί έφαγα άλλη μια ώρα στο ΣουΜού. Πήγε 8.30 μ.μ και φορτώθηκα και σαν το γαϊδούρι. Μία η λύση. Ταξί! Και το πήρα και έφτασα στο 10λεπτο.

Ανοίγω με λαχτάρα την πόρτα, ανάβω τα φώτα και τι να δουν τα ωραία, μεγάλα και μελαχροινά ματάκια μου;

Γαμώ την γκαντεμιά μου, την Ρώμη και το Κολοσσαίο της μέσα!!!

Ένα σπίτι αλάν ντουφάν! Τρεις μέρες ήταν ο καλός μου στο σπίτι μοναχό του. Τι μέρες, νύχτες. Νύχτα έμπαινε, καθόταν ήσυχα ήσυχα στον καναπέ, έπαιζε το playstation του, κάπνιζε τα τσιγαράκια του, κοιμόταν στο κρεβατάκι μας... Πως τα κατάφερε και έκανε όλο το σπίτι στάβλο; ε; πότε; ΠΟΤΕ;

Ψυχραιμία κορίτσι μου, ψυχραιμία! Όλα γίνονται με μέθοδο.

Ανοίγω ψυγείο και μπουζουριάζω τα πράγματα. Χώνω στα ντουλάπια ότι χρειάζεται. Δεν βάζω και το πλυντήριο να πλένει μέχρι να τελειώσω;
Σεντόνια, πατάκια, χαλιά, τασάκια, ρούχα, σκούπισμα, ξεσκόνισμα, σφουγγάρισμα, μάζεμα.... Πήγε 11.30 μ.μ Οκ ακόμη προλαβαίνω. Θα χαλαρώσω με το ζεστό μου το μπανάκι, θα αλειφθώ κρέμες και βοτάνια, τα πιω και το ποτάκι μου και θα έρθω στα ίσα μου η δουλάρα! Βιβλίο δεν το βλέπω να διαβάζω, μάλλον λίγη τιβούλα για νανούρισμα.

Τέλειωσε και το πλυντήριο. Ας τα απλώσω μην τα έχω στην μέση.
11.45 μ.μ. - φτου! Τέλειωσε το ζεστό νερό. Ανάβω την αντίσταση. Σε μισή ώρα θα είναι λάβα.

Μέχρι το παγωμένο νεράκι να γίνει ποτάμι λάβας να συνεφέρω το κορμάκι μου περιμένω στωϊκά καθήμενη στο κρεβατάκι μου, πάνω από τα στρωσίδια μην τα βρωμίσω η άπλυτη πλύστρα.
12.00 π.μ. - Πεινάω... δεν έχω το κουράγιο όχι να φτιάξω την σαλάτα αλλά ούτε και να την φάω.
12.15 π.μ - Νυστάζω...δεν έχω το κουράγιο να σηκωθώ να κάνω μπάνιο. Άσε, αύριο το πρωί πριν φύγω για την δουλειά. Τι; ναι! χμμμ.. καληνύχτα αγαπημένο μου ημερολόγιο χχχρρρρρ ψψψψψψ χχχρρρρρρ ψψψψψψ.......