Λένε πως την ευτυχία την βρίσκει κανείς στα απλά πράγματα. Σε μια ματιά, μια λέξη, μια γεύση.Να, σε ένα απλό, απλούστατο φαγάκι. Τίποτα το σπέσιαλ, το μοναδικό αλλά σίγουρα αναπάντεχα ευχάριστο όταν ένας 7χρονος ορκισμένος μερεντο-ποπκορν-γαριδο-μακαρονάς, που το ψάρι μια του μυρίζει και μια του βρωμάει, βρίσκει ξαφνικά το φαγκρί πεντανόστιμο!
Και σιγά τα ωά.... ένα απλό ψαράκι ήταν, ίσαμε 1 κιλό. Καθαρίστηκε, αλατίστηκε, πιπερώθηκε, ριγανώθηκε μέσα κι έξω. Στρογγυλοξάπλωσε σε τέσσερις κόλλες χαρτί μαζί με δυο χούφτες χοντροκομμένη μαραθόριζα, μέσα κι έξω κι αυτή. Λαδώθηκε κατά πως του έπρεπε και τυλίχθηκε καλώς.
Χουζούρεψε για μια ωρίτσα στους 180 κι όταν άναψε και κόρωσε, ξεσκεπάστηκε να πάρει ανάσα για κανά τεταρτάκι. Ξεντύθηκε και παρφουμαρίστηκε με ξινούτσικο λεμονάκι.
Βρήκε την καλύτερη παρέα δίπλα στο δροσερό αλατισμένο αγγουράκι και την καλύτερη θέση στο μενού του 7χρονου.
1 comment:
Λοιπόν, ως μεγάλος ψαροφάγος το βρήκα πολύ νόστιμο το post.
Λίγα λόγια και απλά, όπως το μαγείρεμα του ψαριού.
Αν διάβαζα για μαγιονέζες και τα λοιπά δεν θα σου ξαναμίλαγα, χαμένο, ε χαμένο!
Post a Comment