Έχω σακούλα, πάμε για χόρτα;

Πίτα! Κεφάλαιο τεράστιο και ανεξάντλητο. Δεν θα το αναλύσουμε τώρα, ας το γευτούμε καλύτερα.

Κάθε τόπος και η πίτα του, κάθε σπίτι και η χλαού του. Όπου χλαού ο πλάστης και άμα δεν ξέρεις να τρώς, σίγουρα ξέρεις να τις τρως!

Πρώτα πρώτα διαλέγουμε καλό τυροπιτά, διότι σαν την σπιτική πιτούλα, καμμιά, αλλά εγώ καλή μου σε γραφείο εργάζομαι, δεν είμαι φούρναρης να σηκώνομαι αξημέρωτα για να ζυμώσω! Εκτός πια κι αν το γυρίσω σε τυροπιτού που λέγαμε και μάλιστα γκουρμέ!
Για τα οκνηρά καθημερινά μας πρωινά λοιπόν, χτυπάμε τυρόπιτα-σπανακόπιτα-μπουγάτσα κλπ από τον αγαπημένο μας τεχνίτη ή έστω το αγαπημένο μας cult τυροπιτάδικο. Για τις άλλες στιγμές όμως, αυτές που ξυπνάς όταν όλη η φύσις ησυχάζει αλλά εσύ αντί να αλλάζεις πλευρό στο ζεστό σου παπλωματάκι πετάγεσαι με σάλτο ολυμπιονίκη από το κρεβάτι, ανεξήγητα εκστατικός και χαμογελαστός και ζητάς πέτρες για να στίψεις....ε, άσε, τις στίβεις αύριο. Ντύσου καλύτερα, πάρε σακούλα και μαχαίρι και ξαμολήσου στα λιβάδια και τις ραχούλες να μαζέψεις χόρτα άγρια για την δικιά σου πίτα. Άντε, της μαμάς, ας είναι.
Μια οργάνωση όμως την χρειάζεσαι. Διότι πες ότι δίψασες, πείνασες, χάθηκες. Τι θα κάνεις τις ερημιές;

Μη ξεχάσω :

1. σακούλα – μαχαίρι (για το μάζεμα)
2. μπουκάλι νερό (για την δίψα)
3. ελαφρύ κολατσιό (για την πείνα)
4. μπουφανάκι (για την ψύχρα)
5. κινητό (για ασφάλεια)
6. καλή παρέα (για όλα τα παραπάνω)

Άμα τώρα είσαι γνώστης του αθλήματος πρόβλημα ουδέν. Άμα και όχι, λύση υπάρχει και για τους γιάπηδες και δες παρακάτω. Άμα πάλι πιστεύεις ότι τα παντός είδους χόρτα φυτρώνουν σε σακουλάκια στο σούπερ μάρκετ, αλλά ντε και καλά θες να διοχετεύσεις την ενέργεια σου, πάρ΄το αλλιώς και τρέχα να ξεβρομίσεις το αυτοκίνητο σου καλύτερα. Όταν τελειώσεις πλύνε και το δικό μου.
Καλύτερα βέβαια να πας παρέα με κάποιον που ξέρει γιατί καλές και οι τσουκνίδες, κάνουν ωραία πίτα και θρεπτικότατα κιντέατα, αλλά τα άλλα, τα μυτερά, γαϊδουράγκαθα είναι, θρεπτικά μόνο για τα ζα! Αν όμως η παρέα είναι της ίδιας συνομοταξίας ή απλά δεν θες να γίνεις ο μπελάς του λεπτού «αυτό τρώγεται»; «Αυτό;», «Αυτό;», τύπωσε το «εγχειρίδιο προς χορτομαζώχτρες» και πάρ’το μαζί σου για τυφλοσούρτη.

Lesson A – τούτη η γη που την πατούμε....

Τα άγρια χόρτα πρωτοεμφανίζονται γύρω στον Οκτώβρη με Νοέμβρη, σε γη που έχει χρόνια να καλλιεργηθεί. Τούτα είναι οι άγριες ρόκες. Γεμάτη γεύση, πιπεράτη, ασύγκριτη με τις του S/M. Κάποτε τις έτρωγαν τα γαϊδούρια και τα κατσίκια μόνο, τώρα είναι γκουρμέ και τις χρυσοπληρώνεις στο Χ μουράτο ρεστωράν.
Κι όμως είναι τόσο εύκολο να μαζέψεις τσάντες ολόκληρες σε μικρή απόσταση από το σπίτι σου, όπου κι αν είναι αυτό. Παραδοσιακά τρώγονται σκέτες με αλάτι.

Αρχές Γενάρη και εφόσον έχει βρέξει καλά, σκάνε μύτη οι ζοχοί, τα λάπατα, οι καυκαλήθρες, τα μυρώνια για πίτα, αλλά και οι λαψάνες, τα περδικοπατήματα, τα αλιβάρβαρα, τα αγριομάρουλα για βραστή σαλάτα αλλά και κοκκινιστό φαγάκι. Επίσης οι τρυφερές κορφές της τσουκνίδας προτιμώνται. Μη ξυνίζεις, μάζεψε μερικές, είναι ίσως το θρεπτικότερο χόρτο από όλα τα παραπάνω που ανέφερα.

Τελευταία στη σειρά τα ραδίκια παντός είδους, Μικρά, μεγάλα, πλατύφυλλα, χνουδάτα...γεμίζει ο τόπος και η κατσαρόλα μας.


Μεθοδολογία :

Πιο πρακτικό είναι να καθαρίσεις τα χόρτα την ώρα που τα συλλέγεις, παρά να τα χώσεις στη σακούλα με χώματα και ότι άλλο και να πρέπει μετά να τα καθαρίσεις ένα ένα στο σπίτι. Και ώρα πολύ θα κάνεις και το σπίτι χωράφι από τα χώματα θα γένει.
Για να κόψεις χόρτα φροντίζεις να μπήξεις καλά το μαχαίρι στη γη, και να κόψεις ψηλά από την ρίζα χωρίς να διαλυθούν ούτε τα φυλλαράκια του αλλά να μείνει και η ρίζα μέσα στη γη για να φυτρώσει και πάλι.

Lesson B - στο ταψί, στο ταψί....

Υλικά για το φύλλο

1 κιλό αλεύρι
2 ποτήρια νερό
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 μικρό φλυτζανάκι του καφέ ξύδι
1 φλυτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο

Υλικά για την γέμιση

- 1 κιλό τρυφερά άγρια χόρτα
- 1 μάτσο κρεμμυδάκια πράσινα (3-4 χοντρές ρίζες δηλαδή)
- μισό ματσάκι άνιθο (σαν μεζούρα παίρνουμε το μάτσο του S/M)
- ½ κιλό φέτα ή μισή φέτα-μισό ανθότυρο ή ότι άλλο άσπρο τυράκι μας αρέσει κατά προτίμιση κατσικίσιο
- 1 αυγό
- 1 κεσεδάκι γιαούρτι
- αλάτι – πιπέρι

Επί το έργον...

Πρώτα ετοιμάζεις το φύλλο.
Σε βαθειά λεκάνη βάζεις τα ¾ του αλευριού, κάνεις μια λακούβα και στη μέση ρίχνεις το νερό, το αλάτι και το ξύδι.
Ζυμώνεις να ενωθούν τα υλικά, αφαιρείς τα ζυμάρια από τα χέρια σου και ρίχνεις το λάδι αφού πρώτα λαδώσεις και τα χέρια σου. Με αυτόν τον τρόπο ζυμώνεις πολύ καλύτερα χωρίς να κολλά το ζυμάρι. Ζυμώνεις μέχρι να γίνει μια ζύμη εύπλαστη και αφράτη. Αν βγαίνει σφικτή ρίχνεις ελάχιστο κάθε φορά νερό. Αν κολλά στα χέρια προσθέτεις λίγο αλεύρι.

Χωρίζεις το ζυμάρι σε δύο μακριά μπαστούνια και το κάθε μπαστούνι το κόβεις με ένα μαχαίρι σε 12 ίσια κομμάτια.
Παίρνεις ένα ένα κομμάτι και το ανοίγεις με την βοήθεια αλευριού και την χλαού (πλάστη) σε μέγεθος πιάτου φρούτου (!). Το τοποθετείς σε λαδωμένο πιατάκι και βουτυρώνεις την επιφάνεια του. Συνεχίζεις με το επόμενο κομμάτι, το βάζεις πάνω από αυτό που έχεις στο πιατάκι και βουτυρώνεις την επιφάνεια του. Συνεχίζεις μέχρι να γίνει μια εξάδα. Συνολικά, φτιάχνεις 4 εξάδες. Κάθε εξάδα σκεπάζεται με πλαστική μεμβράνη και τοποθετείται στο ψυγείο να κρυώσει καλά.

Δε ξεχνώ...
Λαδώνεις την επιφάνεια του πιάτου για να μην κολλήσει το φύλλο αλλά, βουτυρώνεις την επιφάνεια κάθε φύλλου για να κολλήσουν μεταξύ τους. Μόνο την επιφάνεια του τελευταίου φύλλου κάθε 6άδας την λαδώνεις.

Άμε στη γέμιση τώρα....

Καθαρίζεις, πλένεις σχολαστικά (ιδανικά στην μια γούρνα του νεροχύτη, αφού την ταπώσεις πλένεις τα χόρτα τρία χέρια. Στο τελευταίο χέρι ρίχνεις και λίγο ξύδι για παν ενδεχόμενο. Να ξέρεις, το ξύδι σκοτώνει τα πάντα. Είναι κατά κάποιο τρόπο η χλωρίνη της τροφής μας) Ξεχωριστά πλένεις τα άγρια χόρτα από τα άλλα χορταρικά μας.
Στραγγίζεις και –είναι σημαντικό – ψιλοκόβεις. Αλλιώς σε κάθε δαγκωνιά θα τραβιέται το χόρτο σαν κλωστή.

Βάζεις όλα τις ψιλοκομμένες πρασινάδες σε μεγάλο βαθύ ταψί ή λεκάνη, ρίχνεις μπόλικο αλάτι και τα τρίβεις με τα χέρια σου καλά καλά. Τα αφήνεις λίγο να σταθούν και θα δεις έκπληκτος πόσο νερό θα βγάλουν.

Στραγγίζεις και στίβεις καλά από το νερό, και προσθέτεις και τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης.


Επιστρέφεις στο ζυμάρι....

Λαδώνεις την επιφάνεια του τραπεζιού / πάγκου και ανοίγεις την πρώτη εξάδα λίγο μεγαλύτερο από το λαδωμένο μου ταψί . Το τοποθετείς σε αυτό και αφήνεις τις άκρες να εξέχουν. Συνεχίζεις με το δεύτερο και το βάζεις πάνω στο άλλο. Ρίχνεις και στρώνεις την γέμιση.
Ανοίγεις την τρίτη εξάδα τόσο μεγάλη όσο και το ταψί (όχι μεγαλύτερο) και τη τοποθετείς πάνω στη γέμιση. Το ίδιο και με την τέταρτη εξάδα. Γυρνάς το ζυμάρι που εξέχει προς τα πάνω και τυλίγω γύρω γύρω σε κοθόρι. Άντε σε στριφτάρι.

Χαρακώνεις καλά σε κομμάτια σερβιρίσματος, ραντίζεις με νεράκι και ψήνεις στους 180, σε προθερμασμένο φούρνο, στην θέση λίγο πιο κάτω από την μέση, πάνω κάτω για καμμιά ώρα. Μόλις ροδίσει καλά είναι έτοιμο.

Μήπως νά’στιβες κείνες τις πέτρες καλύτερα; (!)


Έλαβαν μέρος με την σειρά που εμφανίζονται, από πάνω αριστερά και με φόρα Ζ


1.Καυκαλήθρα αρωματική
2.Αλιβάρβαρο ή αλλέως καλακάρβουνο
3.Ζοχός βασιλικός
4.Λάπατα ξυνούτσικα για πίτα
5.Και οι κόκκινες ρίζες των λάπατων για ταυτοποίηση
6.Περδικοπατήματα
7.Ραδικιών φωλέα
8.Έταιρο ραδικάκι






































Η φωτό της λαχταριστής πίτας είναι από το www.allatini.gr