Τι είναι η πατρίδα μας;

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είναι οι λόγγοι και τα ψηλά βουνά; Μην είναι η λαμπερή θάλασσα και ο καταγάλανος ουρανός; Τα ονειρικά ποτάμια και τα παραδεισένια δάση της; Μην είναι οι άνθρωποι της;

Κάψαμε τα βουνά της, βρωμίσαμε την θάλασσα της, σκοτείνιασε ο ουρανός και φτώχηναν οι άνθρωποι της. Φτώχηναν από ιδανικά. Που πήγε η λιονταρίσια τους ψυχή, το φιλότιμο και η καλή καρδιά; Που πήγε η ομοψυχία και η προσπάθεια για το καλό της πατρίδας; Ή μήπως ξέχασαν τι είναι Πατρίδα;

Που είναι ο έξυπνος Έλληνας, ο φιλότιμος Ρωμιός;

Χόρτασε από αγαθά, έκανε κοιλίτσα, πήρε εξοχικό, πήρε και cayenne. Έκανε λεφτά, έκλεψε και πολλά. Κι όσο πιο πολλά έβαλε στην τσέπη τόσο πιο πολλά έβγαλε από την ψυχή του. Ξέχασε τον Θεό, έχασε την πίστη του. Ξεπούλημα! Πάρε κόσμε, όσο όσο..... γιατί εγώ δεν είμαι κορόιδο. Ωχ βρε αδελφέ! Εγώ θα σώσω τον κόσμο;
Δεν κατάλαβε ο ανόητος πως δεν είναι μόνος του. Πως ο συνάνθρωπος του είναι κομμάτι του ίδιου του εαυτού.Πως ότι σπέρνεις, θερίζεις και όπως στρώσεις, κοιμάσαι. Πως όλα έχουν ένα τίμημα μα κι ένα τέλος.

Καμαρώνω για την ευλογία που μου δόθηκε να γεννηθώ Ελληνίδα και πληγώνομαι που όλα αυτά τα ιδανικά και χαρακτηριστικά της φυλής μας τα βλέπω σπάνια σήμερα. Στα δύσκολα οι Ελληνες μονιάζουν, γίνονται μια γροθιά, βάζουν στην άκρη τις διαφορές τους και παλεύουν μαζί.

Πόσο δύσκολα πρέπει να γίνουν τα πράγματα για να ξυπνήσουμε επιτέλους;

Αντίθετα, αναβιώνουν και εξαπλώνονται σαν επιδημία όλα τα άσχημα που μας χαρακτηρίζουν. Ωχαδελφισμός και κουτοπονηριά.

Κοροϊδεύουμε τους ξένους αλλά θέλουμε να....τους μοιάσουμε.
Θέλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι αλλά χωρίς να κοπιάσουμε.
Θέλουμε να έχουμε τα πάντα χωρίς να δώσουμε τίποτα.
Θέλουμε άλλοι να εργάζονται και μεις να πληρωνόμαστε.
Θέλουμε γνώση αλλά χωρίς κόπο.
Θέλουμε σύνταξη πριν καν δουλέψουμε.
Εμείς είμαστε οι έξυπνοι, οι άλλοι είναι βλάκες!

Χρειάστηκαν μόλις 35 χρόνια για να γίνει η αμυχή, πληγή. Να μεγαλώσει, να κακοφορμίσει και να σπάσει σαν κακό σπυρί γεμάτο πύον. Γιατί όσο κι αν κάποιοι επωφελούνται από την αρρώστια μας, δεν σημαίνει ότι είμαστε υγειείς. Πάσχουμε. Πάσχουμε σοβαρά από βαριάς μορφής ανευθυνότητα και ατιμία εις βάρος του συναθρώπου μας. Εις βάρος του ίδιου μας του εαυτού.

Γιατί δυστυχώς ο Έλληνας απαιτεί για τον εαυτό του το αυτονόητο για το οποίο όμως θα πρέπει κοπιάσουν και να υποφέρουν όλοι οι άλλοι εκτός από τον ίδιο!

Κι όμως,

είμαστε απόγονοι του Λεωνίδα, του Περικλή, του Αλκιβιάδη, του Μεγαλέξανδρου. Είμαστε απόγονοι αυτών των ηρώων του 1821, των γενναίων ανταρτών του Πόντου, των μεγάλων αγωνιστών και ελευθερωτών του έθνους. Του Παύλου Μελά, του Βελουχιώτη, του μικρού αντάρτη με την μεγάλη καρδιά και δίψα για την ελευθερία και την δικαιοσύνη και τόσων άλλων γνωστών και άγνωστων ηρώων.

Είμαστε όμως και απόγονοι αυτών που μέσα στην φωτιά και το μπαρούτι μοίραζαν περιουσίες, πρόδιδαν, αρνούνταν την ελευθερία στο όνομα του κέρδους.

Μας είπαν πως έχουμε την διαφθορά στο DNA μας. Αρνούμαι! Καλοί και κακοί άνθρωποι υπάρχουν και θα υπάρχουν παντού. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Φιλότιμο όμως και μπέσα δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Γιατί ο Έλληνας δεν αλλάζει. Μόνο ξεχνά εύκολα.
Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται και λίγο πριν το Αμήν, μια φωνούλα μέσα μου φωνάζει πως αυτή την φορά θα ξυπνήσουμε εγκαίρως!.