Έτσι μου είπαν και με παρακάλεσαν να μη το "μαρτυρήσω". Ο τουρισμός κάνει κακό ενίοτε! Όσοι γνωρίζουν που βρίσκεται τούτη η ευτυχία καλώς. Οι υπόλοιποι λυπούμεθα, αλλά δεν θέλουμε βρε αδελφέ να γίνει τουριστικό αξιοθέατο, να αναγκαστούν οι τελευταίοι εναπομείναντες τσοπάνοι να φύγουν για άλλα πιο δυσπρόσιτα μέρη, να καθαριστεί η γης από τα..πακετάκια των αλόγων (κοπριές) για να μπορούν να περπατούν άνετα οι τουρίστες... Δείξε μου είπαν, αλλά μην πείς. Δείξε μόνο το μεγαλείο της απλότητας, την ευτυχία
που μπορείς να νοιώσεις απολαμβάνοντας ένα δειλινό μέσα από τα φυλλώματα μιας
αιωνόβιας ελιάς. Νοιώσε ξανά παιδί σαν να γεύεσαι κρυφά τη ροδοζάχαρη της μαμάς, σημαίνοντας την καμπάνα και ξαποσταίνοντας κάτω από τον παχύ ίσκιο μιας μοναχικής συκιάς. Σκαρφάλωσε σκάλα για τον ουρανό , τρέξε, χόρτασε με τα μάτια σχήματα και χρώματα, ρούφηξε μυρωδιές και απόλαυσε ένα κρύο, συννεφιασμένο χειμωνιάτικο πρωϊνό, ένα ζεστό καλοκαιριάτικο απογευματάκι. Μια "κρυψώνα" από τα πολύ παλιά χρόνια, σχεδόν αρχαία. Ένας ελαιώνας τουλάχιστον 600 ετών κρυμμένος πίσω από τον πολιτισμό, τόσο κοντά σε αυτόν και όμως τόσο μακριά από ότι αυτός ορίζει. Θά ήθελα να σας πω που, να μοιραστώ την χαρά μου, αλλά θα κρατήσω την υπόσχεση μου αισθανόμενη και την κρυφή εγωϊστική χαρά ενός... μυστικού.
Έτσι μου είπαν και με παρακάλεσαν να μη το "μαρτυρήσω". Ο τουρισμός κάνει κακό ενίοτε! Όσοι γνωρίζουν που βρίσκεται τούτη η ευτυχία καλώς. Οι υπόλοιποι λυπούμεθα, αλλά δεν θέλουμε βρε αδελφέ να γίνει τουριστικό αξιοθέατο, να αναγκαστούν οι τελευταίοι εναπομείναντες τσοπάνοι να φύγουν για άλλα πιο δυσπρόσιτα μέρη, να καθαριστεί η γης από τα..πακετάκια των αλόγων (κοπριές) για να μπορούν να περπατούν άνετα οι τουρίστες... Δείξε μου είπαν, αλλά μην πείς. Δείξε μόνο το μεγαλείο της απλότητας, την ευτυχία 
που μπορείς να νοιώσεις απολαμβάνοντας ένα δειλινό μέσα από τα φυλλώματα μιας 
αιωνόβιας ελιάς. Νοιώσε ξανά παιδί σαν να γεύεσαι κρυφά τη ροδοζάχαρη της μαμάς, σημαίνοντας την καμπάνα και ξαποσταίνοντας κάτω από τον παχύ ίσκιο μιας μοναχικής συκιάς. Σκαρφάλωσε σκάλα για τον ουρανό , τρέξε, χόρτασε με τα μάτια σχήματα και χρώματα, ρούφηξε μυρωδιές και απόλαυσε ένα κρύο, συννεφιασμένο χειμωνιάτικο πρωϊνό, ένα ζεστό καλοκαιριάτικο απογευματάκι. Μια "κρυψώνα" από τα πολύ παλιά χρόνια, σχεδόν αρχαία. Ένας ελαιώνας τουλάχιστον 600 ετών κρυμμένος πίσω από τον πολιτισμό, τόσο κοντά σε αυτόν και όμως τόσο μακριά από ότι αυτός ορίζει. Θά ήθελα να σας πω που, να μοιραστώ την χαρά μου, αλλά θα κρατήσω την υπόσχεση μου αισθανόμενη και την κρυφή εγωϊστική χαρά ενός... μυστικού.
1 comment:
Κουμπάρε,πού πας;(κατά το 'φαντάρε πού πας!')
Ελπίζω να μην διαβάζει πολύς κόσμος Καθημερινή της Κυριακής,διότι το είχαν άρθρο στα ταξίδια μέσα στο φθινόπωρο!!
Άντε γιατί είναι ωραίο μέρος να ουρλιάζει κανείς στο φεγγάρι μόνος..
φιλιά
Κακός Λύκος
Post a Comment