Κάποιος είπε πως το κάθε αστεράκι στον απέραντο ουρανό είναι η ψυχή ενός μικρού αγγέλου. Κάθε πεφταστέρι ένας φύλακας άγγελος που σπεύδει να μας φωλιάσει στα λευκά του φτερά και να μας τυλίξει με την θεϊκή του αύρα.
Translate
Monday, January 15, 2007
Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ....
Είμαι άρρωστη. Κομμάτια. Ένα σουρνάμενο, φλεγόμενο μαυροφορεμένο κορμί. Ασορτί με την διάθεση μου. Είμαι στο γραφείο! Εργάζομαι δίπλα σε άλλα έξι φλεγόμενα και σουρνάμενα συναδελφικά κορμιά, με θολά από τον πυρετό μάτια και δεκάδες μισοάδεια φλυτζάνια με καυτό τσάι, χαμομήλι, φασκόμηλο, καφέ, καλάθια απορριμμάτων τίγκα σε βρεγμένα αηδιαστικά χαρτομάντιλα.
Να είσαι «ζωντανός-νεκρός» και να εργάζεσαι. Δηλαδή, τι εργασία, τυπικά πράγματα. Το άθλιο κορμί σου βρίσκεται στον αρρωστιάρικο χώρο. Όλα τα υπόλοιπα προσπαθούν να αντέξουν μέχρι η ώρα να πάει 7. Και όλα αυτά γιατί; Για να μην γκρινιάξει το αφεντικό που "όλοι ξαφνικά δεν προσέξαμε και αρρωστήσαμε"!! Λες και ο στόχος μου τούτο το Σαββατοκύριακο ήταν να σέρνομαι από το κρεβάτι στον καμπινέ και τούμπαλιν. Και όλα αυτά μαζί με τα παιδιά που χρειάζονται και αυτά την φροντίδα τους. Μια χαρά τακτοποιήθηκαν τα τζιέρια μου. Σουβλάκια, πίτσες και χάμπουργκερ. Ένα τέλειο διήμερο με τσάνγκφουντ και παιχνίδι χωρίς παρατηρήσεις για φωνές και δωμάτια υπό κατεδάφιση, αφού εγώ βρισκόμουν κλινήρης με ζαβά όνειρα του τύπου τεράστια ζάρια να με κυνηγούν σε ένα καταμπλέ λιβάδι με λαμέ λουλούδια και κόκκινο ουρανό, επίδραση του σούπερ κατά τα άλλα αμερικάνικου σιροπιού, προσφορά αγάπης της ξενιτεμένης κουμπάρας μου. Καλή της ώρα.
- Στείλε μου μια ντουζίνα ακόμη. Φτάνουν δεν φτάνουν για κανά μήνα.
Τούτη την άθλια στιγμή, τα μάτια μου καίνε, τα χείλη μου ξερά, η μύτη μου συναγωνίζεται αυτή του κλόουν Πεταλουδίτσο, με γυρίζει η κοιλιά μου, τα αυτιά μου τρεμοπαίζουνε αλά Νταμπο το ελεφαντάκι σε κάθε φτάρνισμα. Είμαι πλέον ανήμπορη να εργαστώ άλλο. Που έχει ακουστεί να σου επιτρέπει ο προϊστάμενος (τα μαύρα του τα χάλια ΚΑΙ αυτός) να φύγεις και να μην το κάνεις γιατί θα δώσεις δικαιώματα για σχόλια και πιθανά εργασιακά προβλήματα. Και έτσι να κολλά ο ένας τον άλλον και να σέρνουμε όλοι μαζί τον χορό του depon-panadol-bisolvon και λοιπών γιατρικών. Δύσκολοι οι καιροί για πριγκίπισσες σκληρά εργαζόμενες και δη καριερίστες.
Μια εντριβή θα με σώσει. Με πετρέλαιο. Ρίχτε μου κι ένα σπίρτο. Αναμμένο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Περαστικά και...υπομονή.
Υπάρχει, αν σε ενδιαφέρει, λίγη ακόμη διαθέσιμη πρόπολη (σε βάμμα), βλέπεις φέτος είναι πολλοί οι ενδιαφερόμενοι. Στην κατάσταση που έφτασες δεν θα σε γιάνει αλλά τουλάχιστον τα έχοντα σχέση με τη στοματοφαρυγγική κοιλότητα και τα σχετικά πεπτικά (λίγες σταγόνες στο τσάι) θα τα ανακουφίσει. Στείλε διεύθυνση στο spiros@sigmamed.gr
Πετρέλαιο δε μου βρίσκετε γιατί είναι ακριβό, έχω όμως νέφτι!!!
Περαστικά καλό μου!
A propos, ο ιός κολλάει και μέσω pc;
Στην γκιλοτίνα,κακά αφεντικά!
Περαστικά!
Περαστικά βρε πουλάκι μου!
Να 'μου είσαι καλά.
Χτύπα και μια κοτόσουπα. βοηθάει.
@bee happy αλίμονο, δεν ήξερα τι καλά κάνει η προπόλη. Σε ευχαριστώ θερμά του πυρετού!
@Nέφτι δεν μου κάνει John boy, ξεβάφει!
@κακέ μου λυκε ανέκαθεν αναρωτιώμουν "άμα γίνω και γω αφεντικό τα ίδια θα κάνω"; Αλλά μετά γνώρισα την magica ........και αναθάρρησα
@magicoula χτύπησα μια λεμονάτη ψαρόσουπα με φρέσκο κοκκινόψαρο που είδα τα φύκια φρύδια. Τέλεια!
Περαστικά γλυκούλι μου!!!!!
Post a Comment