Χθες έχασα το πορτοφολάκι μου. Το λαβότ. Μου έπεσε μέσα στο ταξί πηγαίνοντας στην γιατρό με τον μικρό.
Είχα αφήσει μέσα 60 ευρώπουλα, δεν χρειαζόμουν παραπάνω. Ένοιωσα τόσο ηλίθια που μου έπεσε από τα χέρια χωρίς να το καταλάβω που νόμιζα ότι θα εκραγώ από την βλακεία μου.
Και καλά, η γιατρός δικός μας άνθρωπος, που όχι μόνο δεν την πλήρωσα αλλά με το ζόρι μου έδωσε και 10 ευρώ για να γυρίσω πίσω! Διότι πως θα ολοκληρωνόταν η απίστευτη εκείνη ημέρα αν δεν έμενε το κινητό από μπαταρία; Έχασα και το πορτοφολάκι, ορίστε, τρίτωσε που λένε οι προληπτικοί το κακό...
Επέστρεψα παρηγορώντας με πως τουλάχιστον δεν είχα αφήσει και τα άλλα χρήματα μέσα (ως συνήθως).
Κατά τις 12 το βράδυ, χτυπά το κινητό μου που φορτιζόταν επιτέλους. Νούμερο άγνωστο.
- Παρακαλώ
- Χαίρεται.
- Χαίρεται, ποιος είναι;
- Χάσατε κάτι;
-Το πορτοφόλι μου, απάντησα σαστισμένη. Ένα κόκκινο πορτοφολάκι. Είστε ο ταξιτζής;
- Ναι
- Είμαι η κυρία με το παιδάκι που κατέβηκα στο πλαζα
- Που μενετε; θα είμαι εκεί σε 3 λεπτά
Χρειάστηκα κανα 2λεπτό να κλείσω το ορθάνοιχτο στόμα μου, και έστειλα το στεφάνι μου να με παρακολουθεί από την τζαμαρία γιατί, ξέρω γω; Πολλά γίνονται..
Βγαίνω με την ομπρέλλα μέσα στην βροχή, και πάω προς το ταξί. Μόλις τον είδα τον ξαναθυμήθηκα. Μου είχε κάνει εντύπωση η φυσιογνωμία του. Φάτσα 'ζαράκια'! Ιδού πως τα φαινόμενα απατούν.
Μου δίνει το πορτοφόλι.
- Πως με βρήκατε; Δεν έχω μέσα κάτι συγκεκριμένο.
- Είμαι ντετέκτιβ, μου απαντά με χαμόγελο Τζοκόντας και συνεχίζει..
- Έχετε μέσα μια απόδειξη από καθαριστήριο όπου φαίνονται μόνο τα τρία πρώτα γράμματα ενός ονόματος
Και από ένα καρτελάκι με διάφορα ονόματα και τηλέφωνα το ταίριαξα και σας βρήκα (ένα καρτελάκι με τα ονόματα και τηλέφωνα των συναδέλφων που έχω για παν ενδεχόμενο)
Απίστευτο!
Αυτός ο άνθρωπος, βρήκε ένα πορτοφόλι ή ακόμη πιο απίστευτο (άν υπάρχει τέτοιος όρος) ένας επιβάτης που του το παρέδωσε και έκανε τόσο ψάξιμο για ένα πορτοφολάκι που είχε μέσα 60 ευρώ. Και όχι μόνο με βρήκε αλλά μου το έφερε και στην πόρτα μου!
Τελικά η μέρα μου τελείωσε αναπάντεχα όμορφα και σίγουρα αισιόδοξα για το ανθρώπινο είδος.
Είθε να αναγνωρίζουμε τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας μας!
5 comments:
Φοβερό! Μπράβο του!
Η ευσυνειδησία σε όλο της το μεγαλείο!
Μου συνέβη στην Πορτογαλία με απολεσθέν το κινητό μου.
Αφού κάλεσα από το κινητό της συζύγου και ακολούθησε μια απίστευτη διαδικασία (για γέλια δηλαδή) συνεννόησης με την επιβάτη που άρθρωνε 2-3 αγγλικές λέξεις και καταλάβαινε 4-5 και τον ταξιτζή που καταλάβαινε μόνο πορτογαλικά της τοπικής διαλέκτου, στο τέλος το κινητό μου έφτασε στη reception του ξενοδοχείου. Ακολούθησε γερό φιλοδώρημα που τόσο το ξετίμησε ο Πορτογάλος ταρίφας που μας πήγε στο κέντρο δωρεάν. Στο δρόμο (όταν κατάλαβε ότι είμαστε Έλληνες) όλο μας έλεγε για κάποιον Έλληνα ποδοσφαιριστή που ήταν πρώτη μούρη σε όλες τις αθλητικές εφημερίδες. (Αδιαφορώ για το ποδόσφαιρο και δεν συγκράτησα το όνομά του).
Ναι. Υπάρχουν και τέτοιοι ταρίφες.
ετσί, έτσι....όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι!
Πριν πολλά χρόνια, έχασα και εγώ ένα πορτοφόλι, Σάββατο απόγευμα στην πλατεία Εξαρχείων. Κυριακή βραδάκι, ίσα που το είχα πάρει χαμπάρι και έκανα μόκο βεβαίως για να μην ακούσω τον εξάψαλμο του πατέρα μου. Κατά τις 9.00 χτυπάει το κουδούνι και να σου δυο γελαστές κοπέλες, με το χάρτη στο χέρι, να ανακοινώνουν ότι βρήκαν το πορτοφόλι το οποίο είχα χάσει λέει στα Εξάρχεια! Το φρύδι του πατέρα μου σηκώθηκε στο άκουσμα της τοποθεσίας αλλά μια και οι κοπέλες πέρασαν μέσα για κέρασμα, πέρασαν το τεστ ηθικής και έτσι τη γλίτωσα φτηνά! Ήρθαν απο πολύ μακριά σε μια ερημική σχετικά περιοχή, με το χάρτη στα χέρια για να μου επιστρέψουν το πορτοφόλι γρηγορότερα απο την αστυνομία.
Ας είναι καλά σήμερα, κι ας χαθήκαμε!
Φαντάρος στην Ρόδο ,το 1987, μου έπεσε το πορτοφόλι μου με 2 χιλιάρικα, όλη μου η περιούσια ,με την ταυτότητα μέσα ,το δίπλωμα μου, μια άδεια αιμοδοσίας που δεν είχα κάνει χρήση ακόμα .Αυτός που το βρήκε δεν με λυπήθηκε !!!δεν είχε κάνει φτωχός φαίνεται!!!!
Post a Comment