Translate

Monday, April 17, 2006

πλάθει σε τσουρέκια την φαντασία της


Μεγάλη Παρασκευή πρωί, πολύ πρωί, χάραμα και η κουζίνα βρίσκεται σε αναβρασμό. Σκάφη ξύλινη, αλεύρι, βούτυρο, αυγά φρέσκα αγιομηνίτικα και το μαχλέπι με την μαστίχα να συναγωνίζονται σε μυρουδιά.

Μια κυρά πληθωρική σηκώνει τα μανίκια και αρχίζει την δουλειά...
Πρώτα ρίχνει το αλεύρι στην σκάφη και ανακατεύει με την μαγιά. Σειρά έχει η ζάχαρη, το καβουρντισμένο μαχλέπι και η κοπανισμένη μαστίχα και μετά τα αυγά, έτσι αχτύπητα. Λίγη πορτοκαλάδα και το ξύσμα για το τέλειο αποτέλεσμα.

Για του λόγου το αληθές,

1 κιλό αλεύρι
2 φακελάκια μαγιά ξηρή
1 ποτήρι ζάχαρη
6 αυγά αχτύπητα
τον χυμό και το ξύσμα από δύο ζουμερά πορτοκάλια
μισό κ.γ. μαχλέπι κοπανισμένο και καβουρντισμένο
μισό κ.γ. μαστίχα κοπανισμένη
βούτυρο φυτικό λειωμένο και ζεστό (100 δράμια τότε, 100-150 γρ τώρα)
μισό ποτήρι γάλα χλιαρό για αραίωμα αν η ζύμη βγει σφιχτή

Ανακατεύει και ζυμώνει, ρίχνει βούτυρο ζεστό, ξαναζυμώνει και πάλι βούτυρο και πάλι ζύμωμα. Μα θέλει προσοχή το βούτυρο γιατί καμμιά φορά το καθίζει το ζυμάρι. Θέλει ζύμωμα πολύ να αφρατέψει. Μα σαν η ζύμη είναι σφιχτή ρίχνει και λίγο γάλα χλιαρό και δώστου πάλι ζύμωμα. Το γάλα το βάζανε παλιά για να διαλύσουν την φρέσκια μαγιά . Η κυρά το βάζει αντί για νερό και όταν χρειάζεται αραίωμα το ζυμάρι. Η θειά της η Ελένη, η συχωρεμένη έλεγε «όλα μαζί να τα βάζεις παιδί μου, τίποτα δεν θέλει, μόνο καλό ζύμωμα»

Και σαν η ζύμη κάνει φουσκάλες και ξεκολλάει από τα χέρια είναι έτοιμη για φάσκιωμα και φούσκωμα στον ήλιο.
Την σκεπάζει με βαμβακερή πετσέτα, την κουκουλώνει με μάλλινη κουβέρτα και την βάζει κάτω από τον ήλιο που μόλις ανέτειλε να διπλοτριπλοφουσκώσει σαν γκαστρωμένη κόρη.

Ξεχειλίζει το ζυμάρι, δεν κρατιέται. Και αρχίζει το πλάσιμο, μαλακά και απαλά τούτη τη φορά. Πρώτα πλάθει μικρά τσουρεκάκια σαν κουλούρια.
Πουλάκια, κοτσιδούλες, σαλιγκαράκια...Μπαίνει το πρώτο το ταψί στον φούρνο στους 180 και στην χαμηλή θέση και ετοιμάζεται το δεύτερο με νέα σχέδια. Και τρίτο και τέταρτο ώσπου ξυπνά και η πιτσιρικαρία της οικογένειας και με ακράτητο ενθουσιασμό πλάθει σε τσουρέκια την φαντασία της. Στο τέλος δυο μεγάλα τσουρέκια με κόκκινο αυγουλάκι, ένα για κάθε πιτσιρίκι. Τα ταψιά μπαινοβγαίνουν στα φούρνο, και έτοιμα και καυτά μπαίνουν στην σκάφη και πάλι περιμένοντας την Ανάσταση και το Χριστός Ανέστη!


στην Άσπα, αφιερωμένο εξαιρετικά

5 comments:

Katerina ante portas said...

Ti ωραία λογοπλεγμένη η συνταγή! Μου φαίνεται θα σπάσουμε τα ρουθούνια των γειτόνων και αυτή τη φορά!

peftasteri said...

έτσι, έτσι...
να σπάσουν τα ρουθούνια να ξεκλειδώσει η καρδιά

Bad Wolf said...

Δεδομένου του ότι:

α.Δεν τα πάω καλά με τα ζυμάρια (η ζύμη του ψωμιού σου όσο και να την προσέχω μου κολλάει πάντα και αισθάνομαι σαν Ρωμαίος που κάνει όργια με φοντύ στον 'Αστερίξ στην Ελβετία')

β.Πού να βρω μαχλέπι και πού να κοπανήσω μαστίχα;;;

Το λοιπόν, μου έστειλε η Σίτσα τσουρέκι του Δεμίρη και ξεμπέρδεψα!!!Όχι τίποτ'άλλο,αλλά έχω λαμπριάτικο τραπέζι σε άγγλους ασθενείς και δε θέλω να φάνε αποτυχημένο ζυμάρι!

ΥΓ:Θα προσπαθήσω να το φτιάξω μετά το Πάσχα,που δε θα με πιέζει ο χρόνος και οι ευαίσθητοι ουρανίσκοι των συνδαιτημόνων μου.Πειράζειιι;;

Anonymous said...

Και του χρόνου πεφταστέρι, να είσαι καλά να φτιάχνεις τσουρέκια και όλα τα καλούδια που ξέρεις! Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!

peftasteri said...

Καλή Ανάσταση Ζακυνθινιά μου
με υγεία και λαμπρή ψυχή!