Σουσάμι άνοιξε λοιπόν...

Η ζωή είναι παραμύθι, μα και το παραμύθι ίδια η ζωή.

Ποιος είναι αυτός που τουλάχιστον σαν παιδί, δεν απολάμβανε ώρες παραμυθιού, μα και ιστοριών αληθινών που σχεδόν πάντα ήταν τόσο απίστευτες που φάνταζαν μαγικές, μακρινές. Ποιος είναι αυτός που στην πεζή πραγματικότητα του δεν ονειρεύεται, δεν μαγεύεται, δεν επιζητεί την ζωή του να αγγίξει το ραβδάκι της ευλογίας και να γίνει όπως ο ίδιος την οραματίζεται.

Ποιος είναι αυτός που δεν ελκύεται από το μπλεγμένο κουβάρι της ιστορίας, του μύθου, της φαντασίας. Που δεν επιζητεί να πλεχτεί μέσα στις κλωστές του, να γίνει μέλος του κουβαριού, για να συνεχίσει να ονειρευέται, να πορεύεται, να ελπίζει, να ζει.

Κι όσο μαγεύεται, τόσο μπλέκεται, τόσο διψά για γνώση. Όσο ψάχνει, ανακατεύει, ανακαλύπτει, τόσο πιο βαθειά βουτά στην απέραντη θάλασσα του παρελθόντος, άλλοτε γαλάζια και γαλήνια κι άλλοτε μαύρη και φουρτουνιασμένη. Γεμάτη ιστορία, παραμύθι, παράδοση, ιππότες και δεσποσύνες, δράκους και καλικάτζαρους, ήρωες και προδότες, προγόνους κι απογόνους, μάχες, πείνες, πίκρες, χαρά, λύπη. Και είναι τόσο υπέροχα τα νερά της ιστορίας, που τον δροσίζουν, τον αναζωογονούν, τον φωτίζουν, κι ένας χείμαρρος γνώσεως αιώνων, ζωής αληθινής, ειπωμένης και ανείπωτης, αλλά πάντα αληθινής, γεμάτης, έντονης, συγκλονιστικής φανερώνεται μπροστά του. Ανεκτίμητη κληρονομιά προγόνων σε απόγονους.

Τούτη η κληρονομιά, φαντάζει στα μάτια μου σαν αρχαιολογικό εύρημα χρόνων αλλοτινών, περίεργων, γεμάτο μυστήριο και ένταση. Με προκαλεί και με προσκαλεί να την γνωρίσω, να την καταλάβω, να την μεταδώσω και να την αφήσω παρακαταθήκη στους νέους απογόνους.

Κάνω μια στροφή μέσα στο κουβάρι μου, ψάχνω και βρίσκω την μικρή ξεχασμένη κόκκινη κλωστούλα, το παιδικό μου όνειρο, το άπιαστο και ονειρεύομαι πως είμαι πια αρχαιολόγος. Ανοίγω τους κιτρινισμένους χάρτες μου, ξεκλειδώνω το σεντούκι των προγόνων μου γεμάτο θύμισες, μυρωδιές, γνώση και σοφία, σηκώνω την σκαπάνη μου και αρχίζω το σκάψιμο στις ρίζες μου, στις ρίζες μας, αφού όλοι ξαδέλφια είμαστε, μια κοινή ρίζα έχουμε, εδώ, εκεί, κάπου.....